Diep in de nasleep van de Zwarte Nacht, in het betoverende land van Roanoke, vervolgt jullie dappere gezelschap zijn reis. Met het gotendorp Zomp achter jullie gelaten, glijden de herinneringen aan vreemde mutaties langzaam weg, verdreven door de inspanningen van het hospitaal. Toch blijft er een sluimerende twijfel hangen, verweven met de schittering van het herstelde paarse kristal. Heeft het de wereld werkelijk genezen? 

Gedreven door de goddelijke aanwijzingen, leiden jullie padzoekers het gezelschap weg van de drassige moerassen, op weg naar het Vikingdorp Overallthor. Na weken van ontberingen en met het achterlaten van drijfzand doolhoven, herwonnen jullie vasteland onder de voeten. Maar net wanneer hoop de overhand neemt, steekt een woeste storm op vanuit de zee. 

De storm groeit onvermoeibaar in kracht, waardoor verdere reis richting Overallthor een dwaasheid lijkt. Regen valt als gordijnen, het zicht wordt teruggebracht tot enkele voetstappen. Alleen door elkaar vast te klampen, kunnen jullie voorkomen dat de wind jullie uiteendrijft. Nacht valt, en de storm blijft huilen. Drie dagen lang omarmt de razernij jullie, totdat de hemel eindelijk klaart. Te midden van de beproevingen en met elkaar als enige houvast, trotseren jullie de elementen. 

Na de beëindiging van de razernij, staat de hereniging van het gezelschap bovenaan de lijst van prioriteiten. Echter, de zoektocht onthult een kloof tussen de aanwezigen en degenen die onvindbaar lijken. Verloren in de storm van chaos en verdwijning, hopen jullie op hun terugkeer. 

Met vastberadenheid drijven jullie verder, richting Overallthor, in de hoop dat de ontbrekende reizigers eveneens de weg naar deze bestemming zullen vinden. In een wereld doordrenkt van magie en onzekerheid, blijft de kracht van vriendschap en het verlangen naar hereniging jullie leidraad. De avonturen van Roanoke zijn nog niet ten einde...