Na de succesvolle vredesbesprekingen die de Kaitora in hun voordeel hebben afgesloten, keert de rust langzaam terug en begint het zeewater te zakken. De groep avonturiers heeft enkele dagen gereisd en bevindt zich nu op weg naar het hart van het dichte Keltische woud.

Vooropgaan de Kelten, met een scrol in hun hand die hen lijkt te leiden door het weelderige bos. Op de scrol staat een tekst, duidelijk geschreven door één van hun goden.

De inhoud van de tekst is voor de Kelten begrijpelijk:

"In den beginne schiep ik de wereld en bevolkte haar met vele rassen en wezens. Ik gaf elk van hen de kans om te bewijzen dat ze het leven waard waren. Nu, eonen later, bedroeft het mij te zien wat er van jullie geworden is. Doch, jullie recente daden hebben mij hoop gegeven dat er voldoende goedheid in de wereld is om het tij alsnog te keren. De raven sterven en de ravenboom is in gevaar. Red de raven! “

Wie mee wil, moet volgen. Er is geen tijd te verliezen. Wie niet kan volgen, wordt onherroepelijk achtergelaten door de Kelten.

Het handelshuis, voorheen bekend als de ruiltent, reist met jullie mee en zorgt voor de benodigde voorraden. Jullie zijn nu al vier weken onderweg en hebben de grens van het Keltische woud achter jullie gelaten. Een onverklaarbare kracht lijkt de Kelten te begeleiden. Naarmate jullie vorderen, lijkt het woud donkerder te worden. Er lijkt geen einde aan te komen. Bomen zijn met elkaar verweven, dieren en planten zijn zo talrijk dat het verbazingwekkend is dat de grond nog zichtbaar is.

Het is enige dagen geleden sinds jullie het pad hebben gezien. Gewapend met zwaarden en messen proberen jullie een weg te banen door het woud.

De spanning onder de Kelten is voelbaar en iedereen die zich in hun nabijheid bevindt, heeft ongetwijfeld al het verhaal van de ravenboom gehoord. Plotseling wordt het woud helderder en lijken jullie een ander deel van het woud te betreden. Hier begint Roanoke 5: Het Duistere Woud...