Wat is er ondertussen gebeurd

Wat is er ondertussen gebeurd?

Hoe het allemaal begon (enkele maande voor roanoke 1)

Het is een warme ochtend in Roanoke. Niemand is zich bewust van wat er gaat komen. Geen volk, dier of wezen zou kunnen voorspellen wat er gaat gebeuren.

Het begon al bij het ochtendgloren, de zon kwam op en er was stilte..

Geen zuchtje wind, geen gesjilp van de vogeltjes, geen gezoem van de bijtjes… Een doodse stilte.

Heel even lijkt de tijd stil te staan.

De sfeer van je nederzetting is vol spanning. Niemand lijkt te weten wat er gebeurt. Iedereen kijkt elkaar vragend aan. Wat is er aan de hand? Is dit een straf van de Goden? Is dit het begin van het einde?

In de naam van de Goden, wat is er aan de hand?

Angstig kijk je in het rond en je merkt dat niemand weet wat te doen.

Vluchtig grijp je naar je wapens. Zelfs de ouderen, die normaal vol zijn van wijsheid, lijken niet te begrijpen wat er gebeurt. Iedereen wacht bang af. Wat zal er gebeuren?

De stilte is bijna ondraaglijk, niets lijkt te bewegen. Er zijn geen dieren te horen, de blaadjes van de bomen hangen ijzig stil, er is geen wind dat het gras doet bewegen. Alsof de tijd zijn weg is verloren.

Plots zet de wind op. Een gure en koude wind. Onnatuurlijk komt hij van verschillende richtingen. Hij blaast alle stof op en donkere wolken verduisteren de zon. De duisternis overvalt Roanoke, alsof iemand het licht opslorpt.

Wat volgt is onwaarschijnlijk.

Een gigantisch luid gebulder weerklinkt vanuit de hemel en ebt weer weg, na het gebulder volgt een oorverdovend gekraak. Dit is niet zoals het gedonder als de Goden hun woede uiten. Het gebulder herhaalt zich opnieuw en opnieuw en opnieuw en... Steeds gevolgd door dat verschrikkelijke gekraak.

Plots zijn er lichtflitsen. Ze verschijnen vanuit de hemel en omdat het zo ongelofelijk donker is zie je ze zelfs de grond raken.

Geen regen, geen hagel, enkel duisternis, gebulder en gekraak, gevolgd door lichtflitsen. Je weet niet wat te doen, de angst in ieders ogen is overduidelijk. Je blijft aan de grond genageld, je weet niet of het is uit moed of uit angst. Sommigen vluchten naar hun slaapplek, maar velen blijven onbeweeglijk staan, zoals jij.

Ineens lijkt de tijd weer stil te staan. De lichtflitsen zijn verdwenen, de wind waait niet meer door je haren en weer die stilte…

Het is doods, heel doods. Je voelt de kilte over je lichaam kruipen. Je haren komen rechtop te staan en een rilling verplaatst zich over je hele lichaam.

Ineens merk je een glimp van iets roods op aan de hemel. De duistere wolken ebben in sneltempo weg, de rode gloed wordt steeds heviger.

De angst overvalt je en je valt op je knieën. Waar zo net nog de zon stond is er nu een grote rode bol te zien. Zijn rode gloed verspreid zich over Roanoke. De kleuren vervagen, alles kleurt rood. De gloed is noch warm, noch koud.

Je kijkt elkaar aan, in angst en zonder begrip.

Dit kan niet anders, het moet een teken van de Goden zijn!

En dan niets meer.

Stilte.

Doods.

Tijdloos.

Zachtjes hoor je het gezoem van een mug. Is dat een vogeltje dat daar aan het fluiten is? De bladeren aan de bomen beginnen te ritselen, een zacht briesje streelt je gezicht.

Je opent langzaam je ogen. Je ziet licht, de bomen. Rondom je liggen je stamgenoten. Het lijkt of iedereen ontwaakt.

Iedereen staat verdwaasd recht. Angstig, vol onbegrip. Alles lijkt terug te zijn zoals het was.

Is dit ook zo?

Was dit een nare droom?

Of was het een visioen?

Angstig en verward zoek je je priester of magiër

Plots hoor je een geluid een signaal om te verzamelen.

Je haast je naar het vergaderpunt van de clan.

Iedereen kijkt elkaar angstig maar muisstil aan.

De dorps oudste vergezeld door de hoogste in rang van de priesters .

Neemt het woord.

(OC. Het geen er nu volgt wordt voor elke speler anders verteld maar komt op het volgende neer)

Er dreigt een groot gevaar, die ons allen bedreigt.

Niet alleen onze clan maar iedereen van ons volk.

Niet alleen ons volk maar alle volkeren op Roanoke.

Niet alleen alle volkeren op Roanoke maar alles op Roanoke.

En misschien verder tot het niets.

Ik zoek enkele dappere jongeren onder ons die zich klaar maken voor de grote tocht naar het midden , het midden van alles.

Daar zal alles duidelijk worden.

Op jullie weg zullen jullie leden van andere onder ons volk tegen komen .

Ga met hen naar het midden van alles.

Daar wordt alles duidelijk.

Wees op alles voorbereid.

Talrijke gevaren en mysteries zullen u pad kruisen.

Velen zullen sterven.

Een enkeling zal slechts terug keren.

Wie van jullie waagt het om deze hachelijke onderneming te starten.

Wie van jullie zal morgen bij het ochtend gloren vertrekken naar het midden.

Het centrum van alles waar alles duidelijk zal worden wie.

(oc roanoke begint op het moment dat de vrijwilligers aankomen in het midden van alles)